Auteur

Paulus Utsi (1918-1975) groeide geleidelijk uit tot schrijver. In de eerste plaats was hij rendierhouder en ambachtsman. Utsi gaf jarenlang les in duodji (kunstnijverheid) aan de Samische Volkshogeschool in Jokkmokk, Noord-Zweden. Deze school was een van de centra van de heropleving van Samische ambachten en cultuur, die rond 1970 op gang kwam. Als mentor van veel enthousiaste jonge mensen die toelating zochten tot de school in Jokkmokk, speelde Utsi een centrale rol in dit proces. Op een bepaalde manier had hij de status van een "ouderling", omdat hij de schakel vormde tussen traditie en de moderne tijd in Sápmi.

Utsi kon uit eigen ervaring spreken over de dilemma’s waarmee de Samen werden geconfronteerd. Hij was zelf gedwongen te verhuizen vanwege de bouw van waterkrachtcentrales en had de sluiting van de grens tussen Noorwegen en Zweden meegemaakt, waardoor de traditionele migratie van rendieren werd verhinderd. In zijn poëzie houdt hij zich bezig met de vraag hoe de moderne levensstijl oude waarden ondermijnt en hoe de Samen hun rechten op land en water verliezen. Toch ziet hij hoop in de jongere generatie en put hij kracht uit een volk dat zijn taal en tradities bewaart. Zijn grootste inspiratiebron is echter de natuur in het noorden, waar Arctische berken en wilgen groeien op een bodem waar volgens de logica geen planten zouden kunnen overleven. (bron: Harald Gaski 1996)

Publicaties

Overzicht publicaties (met vertalingen):

Het overzicht van de originele publicaties is niet per se compleet. Ik streef om praktische redenen geen volledigheid na.

Vertalingen